Frits van Puijenbroek en Stella Ionescu
(links) Stella Ionescu, (midden) onbekend en (rechts) Frits van Puijenbroek
(foto is genomen voor villa ‘Huize Stella’)
Frederik Eduard van Puijenbroek (Frits) (eigenaar/bewoner 1918-1955)
Frits werd geboren in Hilvarenbeek op zaterdag 9 april 1881 en verdronk tijdens een jacht- en vispartij in de Biesbosch bij Made en Drimmelen, op donderdag 1 december 1955. Hij was een zoon van Wilhelmus van Puijenbroek (4-1-1850 Goirle/5-1-1928 Tilburg), die rijksveldwachter was bij de geboorte van Frits, en Adriana Johanna van der Foelaert (21-1-1851 Goirle/1-10-1897 Maastricht). Frits huwde in juli 1909 met Sultanica Ionescu met de roepnaam Stella. Dit was haar tweede huwelijk.
Bij zijn geboorte woonden de ouders van Frits: Marktveld, wijk A, nummer 69 in Hilvarenbeek. (zie bronverantwoording)
Volgens het bevolkingsregister van Goirle vertrekt het gezin van Puijenbroek, met Frits als 5e kind uit een gezin van 7 kinderen, op 30 januari 1890 naar ‘Venraij’ in Limburg. (zie bronverantwoording)
Bij de NV van Puijenbroek was Frits adjunct-directeur. In 1905 vertrok de toen vierentwintig jaar oude Frits naar Roemenië om een handelsagentschap op te zetten. Op een van deze reizen, nog voor de eerste wereldoorlog uitbrak, ontmoette hij Stella, een Wit-Russische dame van gegoede afkomst met een adellijke uitstraling.
De handelsreis van Frits was voor die tijd geen alledaags verschijnsel maar wel een bewijs dat de firma aan de Bergstraat de vleugels wilde uitslaan. Echter, het bevolkingsregister van Goirle wijst uit dat Frits zich ambtshalve, met Stella, op 10 juni 1913 in Goirle vestigde. Daarvóór staat hij ingeschreven in Galatz in Roemenië, alwaar Stella is geboren en getogen.
(zie bronverantwoording)
Sultanica Ionescu (Stella) (eigenaar/bewoner 1918-1958)
Sultanica (roepnaam Stella) werd geboren op 14 februari 1885 te Galatz aan de Donau in Roemenië als Grieks-Orthodoxe. Op 21 februari 1962 overleed zij in het verpleeghuis aan de Maliestraat in Utrecht en werd begraven in Goirle. Zij was een van de zes kinderen van Georges Ionescu en diens Russchische vrouw Augusta. Sultanica huwde op jonge leeftijd met de Roemeense legerkapitein Stavri Dimitriu. Ze was snel weduwe, doordat Dimitriu ongelukkig van zijn paard viel. De jeugdige Sultanica vertrok naar Parijs voor schilderlessen aan de Kunstacademie en viel geregeld in de prijzen. Na haar studie keerde ze terug naar Boekarest en leerde de handelsagent Frits van Puijenbroek kennen. In de privésfeer gaf ze hem les in de Russische taal. In juli 1909 trouwde ze met Frits en drie jaar later kwam het paar naar Goirle om op 10 juni 1913 daar definitief in te trekken. Ze vestigde zich met haar man Frits, in 1918, in de villa van Pierre en Mina van de Lisdonk. Om aanspreekredenen veranderde ze haar naam in Stella. Deze naam werd gegeven aan de villa, zoals die nu nog heet.
Stella wilde als religieus getinte dame, na de tweede wereldoorlog, katholiek worden om haar huwelijk met Frits ook in religieus opzicht te bekrachtigen. De wens werd overgebracht aan pastoor van Riel van de St.Janskerk in Goirle. Die bracht het verzoek ter kennis van de Bisschop. Na diens fiat kon aanstalten gemaakt worden voor de overstap. Het bewijs staat in het zogeheten trouwboek van de pastoor.
Zoals hierboven reeds beschreven, was Stella een Wit-Russische dame van gegoede afkomst met een adellijke uitstraling. Ooit verkeerde zij aan het hof van Nicolaas, de laatste tsaar van Rusland. De politieke toestand in Rusland was, in die tijd, zeer onstabiel. Haar vader werd vermoord en haar moeder moest Rusland direct verlaten. Het overgebleven gezin vluchtte toen naar Roemenië. Aldaar verongelukte haar echtgenote, Stavri Dimitriu, dodelijk bij een parcours hippique. Waarschijnlijk door het vluchten, had Stella geen papieren waarmee ze haar geloof kon bewijzen. Door de belofte de villa aan de kerk na te laten, is het Frits gelukt pastoor van Riel over te halen. De pastoor wilde wel e.e.a. zwart op wit. Frits had daarbij de wens dat de villa op een of andere wijze voor de jeugd van Goirle werd gebruikt. Door deze toezegging, zag een erfgenaam van Frits zijn erfenis aan zijn neus voorbij gaan. Echter, een aangetekend bezwaar mocht niet baten.
Op 11 april 1947 werd Stella officieel Rooms Katholiek. Tot die tijd hebben Frits en Stella ‘in zonde geleefd’.
In 1958 droeg Stella de villa over aan R.K. Kerk, maar wel met de tegenprestatie dat zij een jaarlijkse lijfrente zou ontvangen van fl.1620,00.
Blijkbaar kon Stella de laatste jaren van haar leven niet meer alleen wonen. Ze kreeg de ziekte van Alzheimer en er moest continue iemand bij haar in huis zijn. Ook ‘s-nachts. Omdat huishoudster Anna ziek was nam, de toen nog ongehuwde, Riet van der Louw-van Boxtel die taak op zich. Van 6.00 uur ‘s-avonds tot 8.00 uur ‘s-morgens was zij aanwezig om te helpen. We praten dan over 1957. Voor tante Stella, zoals ze genoemd wilde worden, hebben vele anderen de zorg op zich genomen, waaronder zelfs een echtpaar.
Een nicht van Stella heeft haar naar Utrecht gehaald, waar Stella op 21 februari 1962 in een verpleeghuis aan de Malistraat, op 77-jarige leeftijd, is overleden.
Bewoning van de villa tijdens het leven van Frits en Stella.
Het was toch vooral Stella die het reilen en zeilen in de villa in de gaten hield. In de tijd van de eerste bewoners was het souterrain het domein van het personeel, maar tijdens Stella was dat niet zo. Het personeel, twee dienstbodes waarvan één intern en een hulpje had een eigen ingang aan de achterzijde van de villa. Daar meldden zich ook de leveranciers.
De keuken was en is nog steeds in het souterrain, maar nu wel aangepast aan de eisen van de tijd. Stella hield nauwlettend toezicht op de gang van zaken in de keuken. Zelf kon ze heel goed koken. Vooral Oost-Europese gerechten. Ze brandde zelf haar koffiebonen in het open vuur van het huis. Dat ging met veel rook en stank gepaard.
De oude waterpomp en de harststenen aanrecht zijn na de modernisering, van het keukeninterieur door de latere bewoners, in de heemkundeschuur terecht gekomen. De voorraadkamer, de wijnkelder en het liftje zijn er nog. Tussen 1939 en 1944, met onderbreking van een jaar, heeft Piet Eekels het trekliftje bediend waarmee maaltijden van de keuken naar de eetkamer werden gehesen. Piet was door meester Burgers van de derde klas, uitverkoren om huisknecht(je) te worden bij mevrouw Stella. Elke dag van acht uur ‘s-morgens tot ‘s-avonds zes en soms zeven uur, verrichte hij kleine karweitjes zoals de hond voeren, tafel dekken, weer afruimen en helpen bij op het op orde brengen van kasten. En dat alles tegen kost en kleding en een extra dubbeltje als zakgeld. Tussen de bedrijven door moest er natuurlijk ook nog even naar school gegaan worden.
Opvallend is dat het meestal jongens waren uit grote gezinnen die al manusje-van-alles fungeerden, zoals bijvoorbeeld ook Jo Schoormans en Rinus van Boxtel dat deden. Blijkbaar dacht Stella de grote gezinnen daarmee te ontlasten.
Bronverantwoording fotomateriaal en tekst:
Burgerlijke Standsregister/Geboorteregister 1881 Hilvarenbeek, aktenummer 20 (woonadres Frits bij zijn geboorte)
Bevolkingsregister Hilvarenbeek, inventaris 3157, 1860-1890 wijk A (vetrek van Goirle naar Venraij)
Bevolkingsregister Goirle, inventaris 267, 1910-1937, Gezinskaarten K-P (vestiging van Frits en Stella in Goirle)
Goirles Belang > https://www.goirlesbelang.nl/nw-7833-7-86826/nieuws/had_huize_stella_wel_verkocht_mogen_worden_1.html
Goirles Belang > https://www.goirlesbelang.nl/nw-7833-7-86825/nieuws/had_huize_stella_wel_verkocht_mogen_worden_2.html
Regionaal Archief Tilburg (BeeldOnline en Genealogische info > https://www.regionaalarchieftilburg.nl
Bezoek door de auteur van deze site, Ad van de Lisdonk, aan Hein Remmers in zijn imposante villa, op 12 november 2013. (Publicatie met toestemming van Hein Remmers)
Huize Stella, een Jugendstil monument, door Herman van Rouwendaal. (Publicatie met toestemming van Hein Remmers)
Ad van de Lisdonk (Oostrum-Lb) > Eigen archief